ΒΕΛΒΕΝΤΟΣ-VELVENTOS 6646

Διάβασα το απολύτως ενδιαφέρον άρθρο του κ. Νταή στο τεύχος αρ.631 του περιοδικού ΦΙΛΟΤΕΛΕΙΑ με θέμα τις σφραγίδες ταμιευτηρίου και για μια ακόμη φορά επιβεβαίωσα την ΄΄αγωνία΄΄ ενός συλλέκτη σφραγίδων στην προσπάθειά του να αγγίξει το αντικείμενο του πόθου του. Πολύ γλαφυρά και εύστοχα ο κύριος Νταής μας δίνει την ακριβέστατη εικόνα που συναντά κάποιος στην αναζήτησή του όταν διαθέτει τέτοιου είδους ενδιαφέροντα.

Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά και έχω πεντακάθαρη ακόμη στο μυαλό μου την εικόνα του προσώπου υπαλλήλου των ΕΛΤΑ, σε μια φιλοτελική έκθεση στην πόλη μου πριν χρόνια, όταν ΄΄με καμάρι΄΄ του περιέγραψα την σύσταση της μελάνης που χρησιμοποιούσαν τα οθωμανικά ταχυδρομεία ,γιατί είχαν διάφορα χρώματα, που οφείλονταν οι διαφορές αυτές και τι ΄΄ίζημα-ίχνος΄΄ άφηναν επάνω στο φάκελο κ.ά. Με κοίταζε αποσβολωμένος για αρκετή ώρα μη μπορώντας να κατανοήσει αυτά που άκουγε. Αυτό επιβεβαιώνει ούτως ή άλλως τα λεγόμενα του κ. Νταή.

Τώρα όσον αφορά και την ουσία του θέματός μας έχω να καταθέσω το εξής. Η σφραγίδα του ταμιευτηρίου-ταχυδρομείου του Βελβεντού (ΒΕΛΒΕΝΤΟΣ-VELVENTOS 6646) που αναφέρεται στο άρθρο του κ. Νταή χρησιμοποιήθηκε όπως πολύ σωστά αναφέρεται ως σφραγίδα του ταμιευτηρίου και παρέμεινε στη συνέχεια και σε ταχυδρομική χρήση όχι μέχρι τις 01.02.1996 (Ν.Γ.Χ) αλλά η συγκεκριμένη σφραγίδα συνέχισε να χρησιμοποιείται μέχρι και τις 14 Σεπτεμβρίου 1998 όπως φαίνεται και από το φάκελο, ημέρα που αποσύρθηκε οριστικά. Το συγκεκριμένο σήμαντρο παραδόθηκε από το ταχυδρομικό γραφείο του Βελβενδού στην Περιφερειακή Διεύθυνση των ΕΛΤΑ και αυτή με τη σειρά της το παρέδωσε στο Φιλοτελικό Μουσείο Κοζάνης όπου και εκτίθεται πια στο κοινό με την παραπάνω ημερομηνία στην επιφάνεια αποτύπωσής του.